+ 25 - 24 | § ¶Wim Delvoye in China !!!
+ 29 - 15 | § ¶Beijing Biennale
Beijing biennale
Van 20 September tot 20 Oktober vindt voor de tweede keer de Beijing Internationale Kunst Biënnale (BIAB) plaats in twee immense locaties in de stad, daarnaast, zoals gebruikelijk bij dit soort manifestaties is er ook een ‘alternatieve’ biënnale die plaats vindt in de kunstenaars broeiplaats 798 (Dashanzi). De 798 biënnale wordt gehouden in een gigantische oude fabriekshal waar lokale beroemdheden als Zhu Jinshi (?), Yuan Shun (?), en Wang Shugang (?) hun installaties tonen temidden van bergjes industrieel afval en verroeste machinerieën. Het is altijd een geweldige uitdaging te ontdekken wat nu kunst, en wat restant uit de oude fabriek is. Thuisgekomen, bijvoorbeeld, kwam ik er pas achter dat het doek dat de fabriekshal afschermde van de enorme berg rotzooi erachter niet ZOMAAR een gordijn was, maar een hemelbestormend meesterwerk van uitzonderlijke diepgang en eruditie uit de koker van (oost) Duits wonderkind Via Lewandonski.
Wel uitzonderlijk cool waren de getatoeëerde varkens van Wim Delvoye die hij hoed op een lokale varkensboerderij. Hopelijk is het werk binnenkort ook ergens in Europa te zien….schitterend!!! (zie foto)
De officiële Biënnale wil kunst presenteren die de wereldvrede bevorderd, en een harmonieuze relatie tussen mens en natuur benadrukt, en tussen het individu en de samenleving. De officiële ‘Tagline’ van de biënnale is “Contemporary Art with Humanistic Concern” inclusief hoofdletters.
In het Nationale museum is voornamelijk schilderkunst te zien, inclusief wat B nummers van Warhol, Hodicke en Salvo, twee of drie lekker geschilderde doeken van Chinese hand en twee landen special ; moderne meesters uit Usbekistan, en hedendaagse kunst uit Rusland. Ik wil best geloven dat de getoonde werken de best mogelijke keuze is uit het Usbeekse aanbod, maar, laten we eerlijk zijn; staat Usbekistan bekend om zijn zwierige kwaststreek of confronterende kleuren combinaties? En ook de Russen moeten duidelijk nog wat oefenen; waar 20 jaar geleden de Sovjet Realistische beweging grote doeken vol graan oogstende Olga’s met rieken en noeste soldaten met Kalashnikovs, turend over den einder naar de opkomende zon in de vorm van een vijfpuntsster, voortbracht, kwast de hedendaagse Russische schilder identieke doeken met een zelfde nukkige kwastvoering en pathetiek, waar de hamer en sikkel vervangen is door een video camera of een blikje coca cola, om uitdrukking te geven aan het toenemend consumentisme.
+ 22 - 16 | § ¶stc september 05
Per 19 september is het STC gebouw verre van af, het valt te hopen dat het voor de opening van 30 september wel geheel gereed zal zijn, maar ik verwacht van niet. Er zijn ondertussen twee aanzienlijke waterschades geweest waardoor de vloerbedekking van tie verdiepingen vervangen moesten worden, en vele andere aanloop foutjes. Ook mijn aandeel is nog niet af, voornamelijk door de (bouw) vertragingen die opgelopen zijn. Zo wacht ik nog op de bouw van een muurtje alvorens ik het kan beplakken, en ook de foto panelen zijn niet gemonteerd omdat bij een eerste poging twee glasplaten van 300 x 156 cm uit hun rails sprongen en loodrecht naar beneden vielen, zich 10 cm diep in de betonnen vloer boorden en in duizenden stukjes vielen na bijna de folie plakker onthoofd te hebben.
Bijgevoegd dan ook een voorlopig overzicht van de kusnt applicaties in het STC. OPENING OP 30 SEPTEMBER
+ 23 - 24 | § ¶beijing 4
+ 20 - 19 | § ¶bejing 3
Ondertussen bevind ik mij in geheel andere contreeien, geen wijnboeren, baguettes, smeltende camemberts en wijncave’s met snelpomp maar Chinesen allom! Wat ik hier doe is mij eigenlijk ook een raadsel want ik was net terug in Rotterdam en ben eigenlijk nog bezig met het afronden van mijn STC project, wat, in mijn afwezigheid noodgedwongen wat stil ligt, dus de achtentwintigste als een speer huiswaarts om in een dag alles gereed te maken voor de grande opening op de dertigste, waar het lintje doorgeknipt zal gaan worden door mijn koninklijke Atlantic College collega van weleer. Maar sinds ik hier toch ben kijk ik maar of ik niet een atelier op kan zetten, en, als ik toch een atelier opgezet heb, of ik het niet kan doorspelen dan wel huurtechnisch laten ondersteunen door diverse Nederlandse kunstinstellingen die altijd een ongehoord grote bek hebben over het opzetten van ‘culturele uitwisselingsprojecten’ en kunstenaars ateliers in den vreemden in het algemeen en in China in het bijzonder, gezien ‘het culturele climaat in China bijster interessant is’, maar DOEN ho maar! Verder dan het ambtelijke gesprek en drie maal dagelijks een gemeenschappelijke maaltijd een week lang komt het niet.