+ 15 - 20 | § ¶bakkers log
My good friend Kees H Bakker whom was last spotted reclining in drunken stupor in the cushions of a dive club breakfast lounge, after a night of infamous misbehaving, on the Island of Boracay, as I hopped on the boat taking me to the airplane for Manilla, has a website with stories of his various Australian exploits. Take a look.
www.geocities.com/khbakker/alf.html
+ 25 - 27 | § ¶stc project
I have been commissioned to do the artwork for the new STC office building in Rotterdam. Altogether about 800 square meters of various works.
I have painted a panoramic view of the port of Rotterdam on 40 square meters of canvas.
150 square meters of photographic material consisting ‘collections’ of various modes of transport and human activity. It will be printed on glass.
Around 600 square meters of wall space will be covered with 3000 woodprints printed on rice paper and glued to the wall..
+ 30 - 13 | § ¶hanoi by night
“cities at night” according to Martin Amis, “contain men who cry in their sleep and then say nothing” Hanoi is definitely an exception, all the men cruise around on little mopeds all night. Personally I don’t usually go for that either, I prefer to search for live music, preferably in little rancid bars in back alleys. There is a lot of local music, but the combination of live music, lots of beer and all-round lechery seems to be reserved to the Western way of life.
There are lots of Western orientated bars, usually filled with lonely ex pats with a serious drinking problem. The inevitable “Finnegan’s’ Irish pub had a band on a few days ago:
A Danish diplomat with an uncanny whiteness of skin and redness of face who looked as if he could eat three live lemmings raw for breakfast and a British diplomat, both mid forties and chubby, had taken along an impressive collection of electronic guitars and wow wow pedals, which typify the better amateur, and were rocking away with Pink Floyd covers. They knew they were not very good at it, but their fun in jamming together inspired the crowd.
Last night I found a rather impressively huge and well utilated club which has a local music and performance program on between eight and ten. I was there at half past eight, and the only customer. The forty or fifty waiters stared at me in amazement, thinking it rather odd that someone would care to actually see the show. It was very amusing, and also very HATLO. Hatlo is an Icelandic word for which I have, as yet, not managed to find an adequate translation. It can best be described as that being the really bad side of camp. Problem is these days that all things hatlo evoluate into camp. ABBA for instance used to be definitely hatlo, but is campy now. So are East German Trabants and seventies design.
Well, the performance in the club I visited last night was still very much hatlo. One of the bands for instance sported a lead singer trying very hard to at least appear to be Rock and Roll, in a too tight suit of truly awful tailoring, he proceeded to do various Saturday Night Fever moves to Bosa Nova tunes….hatlo!! Knowing they earn about one Dollar fifty for their appearance and go home to their 14 brothers and sisters in the suburbs to eat noodles does not help to improve their image. Neither does sniffing glue, drinking hard and smoking opium make them appear more appropriate for the Rock an Roll way of life they seem to strive for.
Towards the end of the show the place started to fill with people and lots of ‘Friendly girls’ who all wanted to sit next to me, I successfully rebuffed all attempts and in doing so earned the respect of the floor manager who shook my hand and bought me a drink.
There is another place called “seventeen saloon” done in American style with Red Indian masks and a huge Lucky Luke painting and waiters in Western boots and cowboy hats (we’re talking downtown Hanoi, Vietnam here) They have a daily live band from the Philippines. For some reason beyond my understanding Phillipino bands are exceptionally good. Very professional and cool, each band member plays various instruments and sings in various combinations.
+ 21 - 20 | § ¶hanoi nights
+ 24 - 11 | § ¶fifi
+ 21 - 17 | § ¶werkplaats in Hanoi
Een paar foto's van de werkplaats op de eerste verdieping van een oude Franase villa in Hanoi.
+ 39 - 18 | § ¶Hanoi
Vroeger toen ik nog geen grijs haar had en wat minder woog, reisde ik ook al graag, toen verbleef ik vaak in tentjes of in ranzige hotelkamers met kakkerlakken enzo. Tegenwoordig slaap ik in viersterren hotels met een snelle internet verbinding op de kamer. Relatief gezien kost het mij zo’n beetje hetzelfde. Vooruitgang mijnheer!!!!
Hanoi is een unieke stad, het lijkt van geen kanten op Rotterdam, en ook van Carnarvon heeft het niet veel weg. Het verkeer bestaat bijvoorbeeld voor ruim 95 % uit brommertjes en fietsers, met zo nu en dan een auto, bus of vrachtwagen. Ook word het straatbeeld niet bepaald door reclame.
Wat wel grappig is, is dat de Vietnamese taal voornamelijk bestaat uit korte een lettergreep woorden. Zo kom je regelmatig uithangborden of reclameteksten tegen als:
Fhuc tiet, suhc dic of lihk khut, en dat in verschillende combinaties.
Mijn vertaler heet Dong Hung, wat net geen pleonasme is maar toch getuigd van een interne logica van Budhistische schoonheid, al moet je waarschijnlijk Kees of Ruud heten om daar oog voor te hebben.
In de straat cafés ofwel BIA HOI, inderdaad : HOI!! BIER!!, kost een vers biertje 10 dollarcent, in de duurdere café’s met live muziek hooguit 75 cent, voor de liefhebber –en ik ken er hoogst persoonlijk een paar- is het dus vrijwel onmogelijk om met 5 dollar op zak niet stront-ape-lazerus te worden Er zijn ook veel en leuke cafés’s, al worden die voornamelijk door expats en backpackers bevolkt. Het is mij al eerder opgevallen dat –met Filippijnen als grote uitzondering- Aziaten een gen missen voor COOL zijn, ze zijn gewoon niet COOL, ze hebben dan ook geen enkele ‘stage presence’, ze kunnen heel knap en technisch spelen maar het swingt niet, pas als er een half dronken expat het podium op klautert komt er een beetje blues in.
Ondertussen is het zondag, en ik heb een werkplaats opgezet met zeven werknemers om mijn houtplaten te gaan produceren. Gister ochtend al vast wat dingen uitgetest, en het gaat allemaal erg goed. De mannetjes hebben er duidelijk zin in en willen elke dag van acht uur s’ochtends tot elf uur s’avonds doorwerken. Wel eigenaardig dat niet een van hen ook maar een woord Engels spreekt, vandaar de vertaler/tolk dus. Gelukkig is de taal der kunsten universeel, nietwaar?
Ook de bewaker vind het allemaal reuze interessant en heeft er maar een stoel bijgepakt en zit er al een half uur op in de hoek van mijn kantoortje.
Uiteraard heb ik natuurlijk de lekkerste stoel, het grootste bureau en het mooiste uitzicht.
Om de hoek van de werkplaats zitten wat restaurantje en kraampjes waar voor een halve dollar lekker gegeten kan worden, men vreet hier werkelijk alles wat groeit of beweegt, ook FiFi ligt bruin gebraden en doormidden gezaagd klaar om door de soep geschept te worden. Ik moet nog even aan het idee wennen maar ik zal het een deze dagen ook maar eens proberen. Dat is dan wel de eerste keer dat ik iets eet dat zelf ook vlees eet.